Βασικό συνθετικό ζήτημα της μελέτης αποτέλεσε η διερεύνηση του κτιριακού τύπου της πολυκατοικίας. Δημιουργείται ένας συμπαγής κτιριακός όγκος που συμπληρώνεται από υπαίθριους- ημιυπαίθριους χώρους και εξώστες που διαμορφώνουν την σχέση των εσωτερικών χρήσεων με την εξωτερική εκτόνωση των κατοικιών και τον περιβάλλοντα χώρο. Ο όγκος αυτός οριοθετείται από δύο παράλληλα προς τα όμορα οικόπεδα επίπεδα, με πιο αυστηρή και συμπαγή όψη, με λίγα και μικρά ανοίγματα, σε αντίθεση με τις όψεις προς το δρόμο, όπου συγκεντρώνονται μεγάλοι υπαίθριοι χώροι εκτόνωσης. Τα δύο αυτά αντικρυστά «πανέλα» ενοποιούν τους εξώστες των ενδιάμεσων ορόφων και ρυθμίζουν τη σχέση του χώρου των κατοικιών με τα γειτονικά κτίρια λειτουργώντας ως δομικά φίλτρα φωτός – σκιάς και θέασης.

Ο ισόγειος χώρος pilotis που δημιουργείται, χώρος διέλευσης και συνάντησης των κατοίκων, εξυπηρετεί την ομαλή μετάβαση από το δημόσιο χώρο της πόλης προς το εσωτερικό του κτιρίου, ενισχύοντας συγχρόνως τον κοινόχρηστο χαρακτήρα της πολυκατοικίας. Η σύνθεση περιβάλλεται από πράσινες διαμορφώσεις στο σύνολό της που οριοθετούν την πρόσβαση στο κοινόχρηστο κλιμακοστάσιο. Η θέση του κλιμακοστασίου σηματοδοτείται με πέργολα από μπετόν διαμορφώνοντας ένα καθιστικό στην είσοδο της πολυκατοικίας. Στους ορόφους διαμορφώνονται ανεξάρτητα όροφο-διαμερίσματα εκτός από την κατοικία του τελευταίου ορόφου η οποία αναπτύσσεται σε δυο επίπεδα με εσωτερικό εξώστη. Οι χώροι διημέρευσης (καθιστικό- κουζίνα) όλων το κατοικιών τοποθετούνται προς την πλευρά του δρόμου σε άμεση συσχέτιση με τη ζωή της γειτονιάς. Σε αντίθεση, οι χώροι ύπνου τοποθετούνται προς την πίσω, πιο ήσυχη πλευρά του οικοπέδου, εκμεταλλευόμενοι τη θέα και το νοτιοανατολικό προσανατολισμό.